Alam kong umaga nanaman. Sapagkat sa aking kwarto, ay dinig ko na ang boses ng isang seminarista na ang bunganga ay mistulang alarm clock ng lahat; sa ingay parang siya ang nagcacall-time, magwoworship na kasi. Ang ingay nya eh ung tipong kunsumisyon na ang dating, na sa inaraw-araw, inoras-oras, kada minuto, at bawat Segundo na ginawa ng Diyos ay walang libang maririnig mo ang ingay ng taong ito. Tawagin na lamang natin siya sa pangalang mahadera. Sa ganitong kabwisitan kadalasang nagsisimula ang buhay dito sa seminaryo. Jokes ang bumubuhay sa mga seminaristang nahohome sick, buraot sa papers, gusto ng umuwi, walang salapi at iba pang kadahilanang pagtawa lang ang nakikitang solusyon. Pagsamantalang napaparalisa ang problema, dalangin nga ng iba habang Buhay na sana; pero isa lang ang mahalaga, Masaya ang bawat isa. Pagkatapos ng worship, almusal, sa work details, sa pila sa C.R, at sa bawat araw bida si tawa, walang exempted na oras sa paghalakhak na nagiging sanhi ng ligaya ng mga seminarista at pwersadong ubo at duwal ng mga may hika. Sa bawat tawanan, hindi laging kumpleto, kanya-kanyang umpukan ang trip dito, isang pagkakataon lang naman ang nakakapag-isa sa amin na tumawa ng sama-sama, un eh pag “brown-out”. Masaya sa ganitong pagkakataon, kanya-kanya man ng trip pero sama-sama kaming nagbabasagan ng panga sa katatawa sa iisang lugar, sa patio. May nagpapaCrip walk! Crip walk! Pa kwik-kwak! Kwik-kwak na parang payaso lang sa karnabal ni Mang Kepweng. May nagkakantahan, kanya-kanyang style ng pagtawa, ang mahirap lang eh ung may kasamang masang-sang na amoy pag nasobrahan sa pagtawa. May patawag-tawag pa, parang may kukuning cargo sa barkong Princess of the Star, pero ang mahalaga buo kami at sama-samang pinagsasaluhan ang gabi ng kalokohan at tawanan. Kung titignan, madalas ganito din tayo. Aantayin pa nating sumapit ang dilim sa Buhay natin bago natin makita na ang Diyos ay laging may handang liwanag para sa atin. Para tayong cleaners na 3rd yr seminarian, na nakita na ang dumi sa chalkboard, dedma pa rin sa pag-asang makakaligtas siya sa pamamagitan ng handang palusot na: “naglinis na ako” dahil maaga siyang nagpunta, pero kitang-kita naman ang mga abo ng chalk na magiging sanhi ng pagbahing ni Mommy Fe (teacher namin sa biblical studies) hanggang sa Matapos ang klase. Ang Diyos at may handog na liwanag, ngunit mas inibig pa natin ang dilim. Patuloy ka Niyang tinatawag, alam Niyang nakikita mo Siya. Hinaharangan lang tayo ng mga makamundong bagay na tanging sa dilim lang makikita, at sa paghahangad natin ng labis ng mga ito, ang nagiging kapalit ay kapahamakan ng iba. Mga musmos na bata sa kalsada, may bangag sa droga, mga magsasakang walang sariling lupa, mga manggagawang nangangamba sa tanggalan Pagkatapos ng anim na buwan na kontrata, mga kapwa mo Pilipino na lubog sa hirap, walang makain, walang maipaaral sa mga anak, walang dangal, walang buhay na matatawag. Sa paghahangad ng tao na makamit ang gusto niya, handa niyang isakripisyo ang buhay ng mga tao ring kagaya niya, isinasantabi ang damdamin ng iba. Gaya mo, bawal basahin ang sabi ng may akda pero ginawa mo pa rin. Pano kaya kung magalit ako sa iyo? Pero joke lang un. Smile ka muna para cool! “Sa Simpleng pagbabago at pagkilos na iyong magagawa maraming buhay ang maisasalba. Sa Simpleng kasakiman na iyong malilikha, maraming buhay ang mawawala.”
No comments:
Post a Comment