Ano ba ang habang nagpapahinga? At bakit ito ang pinaka ok alright sa mga seminarista? Alam mo ba kung ilang beses mangaanak si dada sa isang taon? Ang terminong ito ay nabuo sa pamamagitan ng isang rector o dean na masipag at masinop pagdating sa kalinisan ng seminaryo. Bawal ang tumunganga lang sa trabaho. Pero ano ang kaugnayan ng habang nagpapahinga? Ito ang halimbawa base sa utos ng aming rector: O wala kang ginagawa? Magwalis ka muna ng buong centennial building “habang nagpapahinga”. Ang saya diba, astig? Ito ang salitang madalas marinig ng bawat seminarista. Kapag lumalapit na si rector, nagkakandaugaga na ang mga seminarista, hindi sa pagtatrabaho, kundi sa pagtakbo at pagiisip kung paano makakaiwas sa salitang pamatay. Parang sa special force pa nga ang bira ni rector minsan, multi kill, maramihan. Ang mga bagay at salita ni rector ay madalas nagaganap sa work details pero ang mas grabe sa general cleaning, kasi always join si rector sa aming pagtratrabaho. Talagang bilib ako kay rector kasi ang sipag niya. Meron kayang ibang dean ng seminaryo na kayang ibaba ang sarili niya, at sumamang maglinis sa mga seminarista? Sa pang araw-araw na buhay naman, ang bawat seminarista ay mayroong nakatalagang Gawain kada isang linggo na lilinisan mo, maaring mapunta ka sa simbahan, sa C.R, sa grounds, sa staff house, sa centennial building, sa hallways, acts force at ang masaklap na gawain, dishwasher at cook (ito ang pinaka-ayaw kong gawain) kung may hindi pa ako nalista, itanong nyo na lang sa house master. Eto pa ang ibang magic words ng aming rector: “Padamay naman” ito ay sinasabi niya kapag gusto niyang dagdagan ang una mong gawain, tiyak kapag ito ang narinig mo, pawisan kang babalik sa dorm pagkatapos. Meron pa “abangan ang susunod na kabanata”, kayo na lamang ang bahalang mag-isip kung saan ito ginagamit ni rector. Masaya maglinis, kasi may iba’t-ibang mukha kang makikita, ito ang katawagan: “plot ups” ito ang tawag sa mga seminaristang walang reaksyon pag naglilinis, parang walang pakealam kung magiba ang centennial o ang simbahan, basta siya naglilinis. “joker” ito naman ang taong mahilig magpatawa at tumawa habang naglilinis, mas marami pa ata ang naitawa ng taong ito kesa sa nalinis nyang kalat. “blood pressure” ang tawag sa taong laging high blood, un bang tipong laging parang walang ginagawa ang kasama niya, madalas parang bossing umasta ang taong ito, tila may problema sa puso, nasosobrahan ata sa dugo. Minsan nga susubukan kong dalhin ang ganitong seminarista sa red cross, o diba nakatulong pa. “etchusera/etchusero” iba naman ang trip nitong mga taong ito, gusto nila laging kwentuhan muna bago magtrabaho, mas malaki pa ang oras na tinambay nila para makipagkwentuhan kesa sa nagawa nilang trabaho. At pagalis nila sa kinauupuan nila, sigurado magprito na tayo ng itlog. “Eskapology” ang tawag sa taong mahilig mageskapo o tumakas sa trabaho, hindi pa tapos ang gawain, nalarga na pauwi, syempre may baong palusot ang taong ito para makaligtas sa galit ng mga tinakasan niya. “Rizalista” ang taong nagpapakabayani, naglilinis sa mga lugar na hindi niya sakop, at huli kung umalis sa gawain, un nga lang pag nainis na sa kasama ang taong ito dahil siya lagi ang naiiwan, magiging escapology na din siya bandang huli. “lawyer” ang seminaristang ayaw malamangan, gusto laging pantay ang trabaho, at kung hindi naging pantay, lintik lang ang walang ganti, babawian niya ang kanyang mga kasama sa susunod na paglilinis, mauuwi din sa escapology ang taong ito. “boy logtu” tawag sa seminaristang late sa trabaho dahil nasosobrahan lagi sa pagtulog. “Commander in chief” ito naman ung seminaristang panay ang utos sa kanyang kasama, na parang ang pagod nya na lamang eh ung boses na ginagamit sa pag-uutos. “H1N1” ang tawag sa seminaristang laging nagkakasakit kapag general cleaning na. mahusay ang taong ito, sa sobrang husay niya, kaya niyang diktahan ang sarili niya kung kalian siya magkakasakit, at ito pa ang matindi, parang doctor din siya, dahil alam niya kaagad ang kanyang sakit kahit walang matatawag na totoong sintomas. “ulirang seminarista” ito naman ang taong aktibo sa mga details, walang sablay, ni minsan hindi tinamad sa paglilinis, walang pinipiling trabaho at oras kung kalian ito gagawin at hindi dinadahilan ang karamdaman sa lahat ng gawain, dahil ayaw niyang manlamang; mabuting halimbawa siya sa lahat. Sa kasamaang palad, wala pang ganito sa seminaryo. Sa kabila ng ganitong kalagayan, wala mang perpektong seminarista sa aming lahat, nagsusumikap pa rin kaming ibigay ang lahat ng aming kakayahan upang mapaganda, mapaunlad at maging malinis ang seminaryo, ito man ay sa iba’t-ibang paraan at pagkakataon, ang tanging mahalaga, iisa ang aming layunin, ang mapabuti ang seminaryo. Sa aming pagtatapos, ang baguhin naman ang lipunan at ang bawat mananampalataya ng iglesya. Mahirap man, magulo, sakit sa ulo, pasaway o kung ano-ano pang katawagan ang taglay-taglay ng bawat isa, ang importante ay natuto kami sa mga bagay na ito, sa bawat pagkakamali na aming itinatama at matututo pa, upang mahubog sa pagsisilbi sa mas malawak pang sambayanan. Lalong-lalo na sa mga pilipinong nangangailangan ng tulad namin.
No comments:
Post a Comment