Thursday, January 13, 2011

For freedom, for the clan!! chapter 10

May digmaan din pala sa seminaryo? Anong klaseng digmaan kaya ito? Kung ang mga hayop sa panahon natin ay nagmula sa lipi ng mga dinosaur , anong lahi kaya ng dinosaur ang pinagmulan ng ipis? May giant ipis kaya noon? Ano naman kaya ang posibleng pangalan ng dinosaur na giant ipis? Gianticum ipisum? Nagsimula na ang paghahanda ng lahat, nagsimula na ang kanya kanyang pagpapalakas, pilit na inubos ang lahat ng sa kanila, pero mabangis talaga ang grupo ni Mahadera, ubos agad ang kanila, at nagsisimula na silang lumusob sa ibang lugar. Tapos ang grupo namin, tiyak lulusubin na kami ni mahadera, kitang-kita na namin ang kanyang malaking ngiti galling sa kanyang malaking bibig. Ayan na unti-unti na silang naatake, kailangan naming magmadali para isafety ang lahat ng aming mga angking kayamanan, pero matindi talaga sila, kinuha ang aming kanin at ulam, wala kaming magawa kung hindi ibigay. Ganito ang araw-araw na episode sa kainan. Animo’y digmaan, paano ba naman naglulusuban. Malakas kumain ang katabi naming table, daig pang may anaconda sa tiyan, masubukan ngang purgahin ang mga taong ito. At dahil sa mabilis silang kumain, dumadayo sila sa ibang table para punuan ang pagkukulang ng kanilang tiyan, syempre mababait kami, at mapagbigay, sige lang bigay kami, un nga lang bago nila makuha ang gusto nila, sandamukal na kantyaw muna ang tatamasahin nila sa amin. Ang saya! Madalas kami ang nasasakop ng ibang table, naging favorite site na nga ng mga nabitin sa kanin at ulam sa kanilang table ang table namin kasi kami ang madalas may matirang ulam eh, tsaka may angking kabagalan ang bawat isa sa table namin. Kung minsan din naman napapasok namin ang ibang table, pero paminsan-minsan lang iyon.mas madalas lugi kami, lalo na sa tiyan ni mahaderang bundat. Ang pinaka-mahalaga sa ay nabusog ang lahat, un nga lang may kumain ng marami kasi un ang sapat sa kanila, at may kumain din ng kaunti, dahil un din ang sapat sa kanila. Hindi mahalaga kung may nakakain ng marami o kaunti, ang pinakamahalaga sa lahat ay ung nagisip ka para sa ikabubuti ng iyong kapatid. Handa mong ibigay ang pagkain mo, para sa ibang nangangailangan nito, at upang lahat kayo ay makakain ng sapat. At lahat kayo tamasahin ang buhay. Ganyan din sana tayo, hindi naman siguro kailangan na laging lamang tayo, kailangan din siguro na magbahagi tayo sa iba. Gaya nga ng lagi kong sinasabi, magbigay ka sa kapwa mo, dahil malay mo, ikaw na pala ang tugon ng Diyos sa panalangin ng iyong kapwang nangangailangan.

No comments:

Post a Comment